価値のある財産

価値のある財産 สมบัติอันล้ำค่า

価値のある財産というのはどうゆう物なのか、
それぞれ考え方が違うと思います。
学者達にとって価値のある物は本や教材だと思います。
スポーツ選手にとっては、力や身体の大きさだと思います。
したがって財産は人によって違う物かもしれませんが、
皆さん手に入れたい物があるはずです。
สมบัติอันล้ำค่านั้น ซ่อนอยู่ที่ไหนนักล่าสมบัติ คงจะตอบว่าซ่อนอยู่ที่เกาะมหาสมบัติเป็นแน่
ส่วนผู้คงแก่เรียน คงจะแย้งว่าอยู่ในตำรับตำราต่างหาก
แต่ถ้าถามนักกีฬาเขาก็คงจะตอบว่าสมบัติอันล้ำค่าจะเป็นสิ่งอื่นไปไม่ได้นอกจาก
ร่างกายที่สมบูรณ์แข็งแรง
ใครจะคิดอย่างไรก็แล้วแต่ ที่แน่ๆ สมบัติอันล้ำค่านั้น คงต้องเป็นสิ่งที่น่าปรารถนาอย่างยิ่ง

昔、あるおじいさんがいました。
彼は自分が何歳か分からないくらい衰えていました。
でも身体はとても丈夫です。そしてその人には[ 15人 ]の子どもがいます。
ある日、15人の中から彼の財産を受け継ぐ人を決めようとしました。
そして15人の子どもに[ 種 ]を渡しました。
お父さん: 皆さん この種を植えて綺麗な花を咲かせて、お父さんに見せて下さい。
1番綺麗な花を見せてくれた人には、その人にお父さんの財産を受け継ぐ人になります。
แต่ก่อนนานมาแล้ว ยังมีชายชราคนหนึ่งแก่มากจนจำอายุตนเองไม่ได้
หากใบหน้าของเขายังคงอิ่มเอิบเปล่งประกายเลือดฝาด
เคราสีเงินยวงสะอาดตาของเขายาวปกคลุมมาถึงหน้าอก
ร่างกายของเขาแข็งแรงมาก ตายังไม่ฝ้าฟาง หูก็ยังไม่หนวก

เขามีลูกหลานเต็มบ้านเต็มเมือง แต่เขาก็ยังเป็นคนจัดการทุกสิ่งทุก
อย่างภายในครอบครัวปีนี้ เขาตัดสินใจว่าจะเลือกใครคนหนึ่งจากลูกชาย ๑๕ คนของเขา
มาสืบทอดภารกิจนี้เสียที แต่ว่าจะเลือกใครดีล่ะ

เมื่อชายชราคิดวิธีที่ดีที่สุดได้ จึงสั่งให้ลูกชายทั้ง ๑๕ คนมาพบ
แล้วแจกเมล็ดดอกไม้ให้ลูกๆ คนละ ๑ เมล็ด พร้อมทั้งบอกว่า
ใครสามารถปลูกเมล็ดพืชนี้ให้งอกงามจนออกดอกบานสะพรั่ง คนนั้นก็จะได้เป็นผู้สืบทอดมรดกต่อไป

皆さんは一生懸命その種を育てました。
時が経って 子ども達はお父さんに育てた花を見せました。
しかし最後の子どもが泣いたままツボだけ持って来ました。
そう。その子どもだけ種を育てる事が出来なかったんです。
お父さんが1番目〜14番目の子ども達の花を見通して、
最後の子どもの前に止まりました。
เมื่อลูกๆ ได้เมล็ดพืชมาแล้ว ต่างนำไปปลูกและดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดี
ลูกชายคนเล็กของชายชราผู้นี้มีชื่อว่าเสี่ยวเหลียงจือ
เมื่อได้เมล็ดดอกไม้แล้ว เขาก็นำไปปลูกในกระถาง รดน้ำเอาใจใส่อย่างดีทุกวันทุกคืน
แต่เมล็ดพืชนั้นก็ไม่แตกกล้าสักที

เสี่ยวเหลียงจือรู้สึกเศร้าโศกเสียใจมากเวลาผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็ว
ฤดูร้อนย่างกรายมาถึงแล้ว ชายชราผู้เป็นพ่อกำหนดว่าวันนี้จะเป็นวันคัดเลือกดอกไม้ของลูกๆ
ลูกทุกคนต่างอุ้มกระถางดอกไม้ที่ออกดอกบานสะพรั่งอย่างสวยสดงดงาม มาให้ผู้เป็นพ่อชม

เพื่อรอการคัดเลือกชายชราเดินตรวจดอกไม้ที่สวยงามในมือของลูกๆ
ด้วยสีหน้าที่ไม่มีแววยินดีแม้แต่น้อย
เขาเดินตรวจจากบุตรชายคนโตมาจนถึงบุตรชายคนที่ ๑๔ โดยมิได้หยุดเลย
เมื่อเดินมาถึงเสี่ยวเหลียงจือ บุตรชายคนสุดท้อง ซึ่งยืนถือกระถางเปล่า
ที่ไม่มีทั้งต้นไม้และดอกไม้ ชายชราจึงหยุดกึกอยู่ตรงนั้น

子ども: ごめんなさい。僕は花を育てる事が出来なかったんです。
お父さんが子どもの顔を見て微笑みました。
お父さん: あなたは綺麗な花よりも価値のある物をお父さんに見せてくれました。
子ども: え、 何ですか？
お父さん: それは正直な気持ちです。お父さんは熟した種を皆さんに配りました。

頭のいい子に財産を受け継いで欲しいんじゃないんです。
素直で心が綺麗な子どもに財産を受け継いで欲しいんです。
そして15番目の子どもに財産を受け継ぎました。
เสี่ยวเหลียงจือน้ำตาไหลพราก กล่าวกับบิดาอย่างสำนึกผิดว่า
“พ่อครับ ผมไม่มีดอกไม้จะมอบให้พ่อ...”
ชายชรากลับแย้มยิ้มและพูดอย่างยินดีปรีดาว่า
“ลูกเอ๋ย สิ่งที่เจ้ามอบให้พ่อนั้นมีค่ายิ่งกว่าดอกไม้มากมายนัก”
“อะไรหรือครับ”
“ความซื่อสัตย์ไงล่ะ”

เรื่องราวเป็นอย่างไรกันแน่...
ชายชราจึงเปิดเผยความลับต่อลูกๆ ว่าที่แท้เมล็ดพืชที่ตนแจกแก่ลูกๆ นั้น
เป็นเมล็ดพืชที่นำไปคั่วจนสุกแล้ว
ดังนั้น ต้นไม้ที่ผลิดอกสวยงามเหล่านั้น
ล้วนมาจากเมล็ดพืชจากที่อื่นไม่ใช่เมล็ดพืชที่ผู้เป็นพ่อแจกให้

ดอกไม้พวกนี้จึงเป็นสักขีพยานยืนยันความไม่ซื่อตรงของพวกเขา
สุดท้ายชายชราจึงกล่าวอบรมลูกๆ ว่า
“ขอให้ลูกๆ จงเป็นคนซื่อตรงเถิด ความซื่อตรงเป็นคุณสมบัติอันล้ำค่าของคนเรา”

ชายชราผู้มองการณ์ไกล มิได้มองหาลูกชายที่แข็งแรง ร่ำรวย หรือเฉลียวฉลาดเลย
หากแต่มองหาลูกชายที่ซื่อสัตย์จริงใจ
แม้เสี่ยวเหลียงจือ จะมีเพียงกระถางว่างเปล่า
แต่ใจของเขางดงามยิ่งกว่าดอกไม้ใดๆเพราะเป็นใจที่เต็มเปี่ยมด้วยความซื่อสัตย์
ซึ่งเป็นคุณสมบัติอันหาได้ยากยิ่ง ในโลกที่เต็มไปด้วยการแก่งแย่งแข่งขันนี้
เขาจึงเป็นผู้ที่ได้รับความไว้เนื้อเชื่อใจและได้รับมอบหมายสิ่งสำคัญจากผู้เป็นบิดา


今の社会を見るとさまざまな問題があるでしょう。
それは皆さんが自分の為に財産を求めているのではないでしょうか？
財産を受け継ぐ時は、相手を傷つけず、素直な気持ち綺麗な心でいましましょう。
นี้่ย่อมแสดงให้เห็นว่า ความซื่อตรง และจริงใจเป็นสิ่งที่เราทุกคนคาดหวัง
อยากได้จากกันและกันมากที่สุด
ในชีวิตการสร้างบารมีของเรา ซึ่งเป็นชีวิตที่ต้องร่วมมือร่วมใจ ร่วมทางกันไปเป็นหมู่คณะ

เมื่อเราปรารถนาความซื่อตรงจริงใจจากทุกคน
เราก็ควรเริ่มจากตัวของเราก่อนมอบความซื่อตรงจริงใจให้แก่กัน
เพราะนี่คือสมบัติอันล้ำค่า ที่เราทุกคนต่างปรารถนา
และสามารถมอบให้แก่กันและกันได้ให้โลกนี้
งดงามด้วยความจริงใจงามยิ่งกว่าดอกไม้ใดๆ ทั้งมวล